Przejdź do głównej zawartości

Posty

Wyświetlanie postów z styczeń, 2019

„Polityka zza więziennych krat – studium przypadku”

Pierwsza publikacja na temat książki "Sędziowie mówią" pod tym linkiem: https://www.facebook.com/ryszardbogucki                                                                                                                     Herby 18.11.2018r. Z uwagą przeczytałem książkę Ewy Siedleckiej pt. „Sędziowie mówią” – polecam! To jedna z nielicznych publikacji, w której zostały przyjęte tezy ze studium przypadku konkretnych spraw. Do wyobraźni czytelnika nie przemawiają bowiem ogólne i górnolotnie brzmiące stwierdzenia a konkretne przykłady… W zakresie dotyczącym mnie bezpośrednio na str.437-439 oraz 444 stanowią one fragmenty wywiadu udzielonego przez SSO Igora Tuleyę. Polemicznie w stosunku do autorki książki chciałbym się z Wami podzielić pewnymi refleksjami. Odnoszę wrażenie, że „sędziowie zaczęli mówić” dopiero wtedy, gdy sposoby i metody działania władzy ustawodawczej i wykonawczej dosięgły ich samych. Ma to miejsce „post factum” podczas wieloletniego „przymykania

"Mowa nienawiści" - polityka zza więziennych krat.

Hejt, igrzyska i druga strona muru. Tragiczna śmierć prezydenta Gdańska Pana Pawła Adamowicza wywołała bardzo szeroko zakrojoną dyskusję o „mowie nienawiści” oraz braku kontroli nad niebezpiecznymi sprawcami przestępstw w Polsce. Jestem osobą przebywającą od niespełna 20 lat w aresztach śledczych i zakładach karnych,   z czego przez niespełna 13 lat na oddziałach dla tak zwanych „sprawców niebezpiecznych”   i chciałbym wziąć udział w tej dyskusji przedstawiając perspektywę, która dla większości obywateli żyjących „po drugiej stronie muru”   jest niedostępna… Kreowanie społecznych wyobrażeń na ten temat bazujących na oficjalnych komunikatach Ministerstwa Sprawiedliwości oraz   podlegającej Ministrowi Sprawiedliwości Służbie Więziennej   to tak jak gdyby…”oglądać spektakl przez różowe okulary, patrząc jedynie na te sceny, które reżyser zechciał Wam pokazać.." Żyjemy w czasach brutalnej, obowiązującej powszechnie politycznej zasady: „dajmy wyborcom chleba i igrzysk”. &quo